Een klein gekwetst meisje ging op ontdekking en belandde op de opendeurdag van De evolutie... Ik kwam terecht in een bad van liefde. Een ‘energie’ die helemaal nieuw was maar tegelijk zo vertrouwd voelde. Ik was iemand die nog nooit gemediteerd had en voor wie mediteren iets heel onwezelijk was en soms nog steeds is, want de vergelijking met de anderen steekt soms de kop op en ik kan geen ‘mooie’ verhalen vertellen over dingen die ik gezien heb, want mijn kanaal is niet het visuele maar wel het voelen, weten. Ondertussen heb ik dit aanvaard, geaccepteerd. Net zoals ik getuige mag zijn dat de workshops niet enkel ‘werken’ bij anderen (waar ik in het begin van overtuigd was) maar dat de verandering stilaan in mijn leven is geslopen door een diep vertrouwen te hebben dat ik het waard ben en ook gezien word. Elke workshop, elke groepsreis is zijn geld waard geweest ook al waren ze soms zo intens dat er weerstand was, verdriet bovenkwam, het leven na een workshop nog intenser werd.
Ik zou niet zijn wie ik nu ben als De evolutie me niet had helpen herinneren wie ik werkelijk ben, een uniek mens dat mag meespelen in het spel dat ‘het aardse leven’ heet. Zelfs de aanvaarding van het leven na dit leven kwam aan bod en doet me nog meer genieten van deze plek.